آنگاه امام حسین خطاب به زینب و دیگر خواهران و همسرش، که با صدای گریه ی زینب کبری جمع شده بودند، گفت: زینب! ام کلثوم! فاطمه! رباب! پس از مرگ من جامه ی خود را پاره نکنید. سیلی به صورت خود نزنید و سخنی که شایسته نباشد، بر زبان میاورید. نگاه رباب، همسر امام با نگاه او گره خورد. رباب نماد محبت و وفاداری بود. زنی شاعر و ادیب و قدردان نعمت وجود امام؛ و امام حسین نیز رباب و دخترش سکینه را بسیار دوست می داشت و در وصف آن دو سروده بود: به جانت سوگند! خانه ای را دوست رباب ,زینب ,امام ,امام حسین منبع

مشخصات

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

computer helper . به جرم عاشقی... welcame ContentPublic بڕیارێک بۆ ژین هەنگاوێک بۆ بوون